Według Ogólnoświatowej Organizacji Zdrowia (WHO) melancholia stanowi obecnie czwarty najsolenniejszy dylemat uzdrawiający we wszystkich państwach. Miętosi o tyle o ile 10 odsetków demografii. Kto jest najbardziej narażony na melancholię i jak ją rozpoznać? Jakie są zwiastuny depresji i jak przemierza jej leczenie? Chandra omacuje wszystkie załogi cywilne, nie zważając na fizjonomię, wiek i wykształcenie. Objawy melancholii mogą być inne u każdego chorego i z tego powodu tak nielekko ją zidentyfikować. Aczkolwiek ważną podstawą błędów w zdiagnozowaniu chandr jest brak obyczaju mówienia podczas wizytacji u medyka o podnietach jak i obawa przed znamieniem przypadłości mentalnej.
Prawie nie ma postaci, która w każdym razie raz wcale nie poniosła obniżenia klimatu. Jeżeli samopoczucie jest niedobre, można mówić o smutku, jeśli bardziej niedobre – o obciążeniu, a jeżeli jest niezwykle niedbale – to przypuszczalnie chandra. Ciężko dawać radę wtedy z problemami, być zatrudnionym, prowadzić normalne życie.
Chandra to nie tylko zgryz i przytłoczenie, lecz również strata pragnień i uciechy życia. Człowiek działa w zwolnionym toku, ma zaburzenia koncentracji i ograniczoną introspekcję. W sposób ponury i pesymistyczny spogląda na glob, przyszłość zauważa jedynie w czarnych pigmentacjach. Obmacują go zaburzenia sena, który jest płytki i nie przynosi relaksacji.
Depresja to przypadłość mozolna i przewlekła, mająca tendencje do nawrotów. Sama nie odstąpi. Wymusza indywidualnie dostrojonej, wieloletniej (co bynajmniej 6-miesięcznej) i systematycznie kierowanej terapii farmakologicznej. Poprawę można spostrzec zaraz po 6 (a u osób starszych nawet 12) tygodniach.
Bardzo zasadnicze jest wspomożenie farmakoterapii ponadplanowymi działaniami, dając za przykład. współpracą z psychoterapeutą i bliskimi. Poprawnie przyszykowana familia winna sprzyjać słabego, jej rola w leczeniu jest nieoceniona (stąd tak niebagatelna jest oświata rodziny). Niepoprawne stosunki familijne mogą nie tylko nasilać znajdowanie się zaburzeń, jakkolwiek dodatkowo obniżać sprawność rehabilitacji.
W leczeniu chandr epizodycznych, związanych z brakiem światła słonecznego, na dodatek używa się też fototerapię i inne procedury ożywiające pracę mózgu.